Ahmet Güneştekin’in Pilevneli Mecidiyeköy’de açılan “Hafıza Odası” isimli kişisel sergisi gördüğü yoğun ilgi nedeniyle 9 Şubat’a kadar uzatıldı.
PİLEVNELİ Project sunumuyla ve DAAX Corporation sponsorluğunda 6 Aralık’ta açılan sergi ziyaretçi akınına uğruyor. Açılışından başlayarak yoğun bir ziyaretçi katılımıyla devam eden serginin aynı zamanda okullardan gelen ve artamaya devam eden grup izleme taleplerini karşılayacağı düşünülüyor. Sanatçının katılımıyla her cumartesi Pilevneli Mecidiyeköy’de gerçekleşen interaktif sanat konuşmaları da oldukça ilgi görüyor. Sürenin uzatılmasıyla birlikte farklı konukların katılımıyla sanat konuşmaları da devam edecek.
“Hafıza Odası” sanatçının farklı sanatsal disiplinlerle etkileşim içinde çalıştığı işlerini bir araya getirerek, materyalleri yorumlama çeşitliliğine ve sergileme pratiğine bakıyor. Sergide sanatçının anıları çağrıştıran nesnelerle çalıştığı enstalasyonlarıyla birlikte dilin düşünme biçimleriyle olan ilişkisinden yola çıkarak çalıştığı video yerleştirmeleri sergileniyor. Sergide ayrıca sanatçının fragmanları anlatı olarak okunabilecek bir formda çalıştığı kırkyamaları, gerçeküstü ve grotesk seramikleri ve tuval yüzeyine dışbükey metal yarımküreler yerleştirerek çalıştığı işleri yer alıyor.
“Hafıza Odası” sanatçının nesnelerle oynama biçimleri üzerine odaklanarak şu temel soruları soruyor: Anılar ne işe yarar? Belleğimiz geçmişimizi nasıl yapılandırır? Bir nesneyi anımsatıcı, çağrıştıran yapan şey nedir? Nesneleri kavramlar üzerinde düşünmek, özdeşleşmek veya hatıraları somutlaştırmak için nasıl kullanırız? Geçmişin nasıl hatırlanacağına kim karar verir? Bellek politikaları nasıl oluşur?
Eşya ve mekânın kullanım şekilleri, hissettirdikleri, anımsattıkları, kişisel yaşantılara, geçmişe, yaşa ve toplumsal cinsiyet deneyimlerine göre farklılıklar gösterir. Aynı eşyalar ve mekanlar, farklı bireyler tarafından farklı anlamlarla, duygularla, deneyimlerle kullanılır. Sergi nesnelerin farklı zamanlarda dünyayı anlamaya yardımcı olabilecek bir fikre dönüşebileceğine işaret ediyor. Sanatçının enstalasyonlarında nesneler, birlikte düşündüğümüz ve yaşadığımız şeyleri unutmamamız için inatçı hatırlatıcılar olarak karşımıza çıkıyor.